Een kind doet wat je doet, niet wat je zegt

Heb je jezelf weleens horen schreeuwen: “schreeuw niet zo!”? I know I did.

Niet zo effectief hè. Zeker niet op de lange termijn in iedere geval. 

Want zoals de titel al zegt. Een kind doet wat je doet, niet wat je zegt (of schreeuwt). 

Het goede voorbeeld geven is zo veel effectiever dan zeggen hoe het moet. Moet je dan altijd alles alleen maar goed doen? Niemand is perfect en dat hoeft ook niet. Maar wederom: hoe ga je ermee om? Dát is wat je aan (je) kind meegeeft. Zie het als een prachtige reminder om je gedurende de dag steeds meer bewust te worden van hoe je reageert en of dat ook daadwerkelijk is hoe je wíl reageren.

Hoe reageer je bijvoorbeeld op een compliment? Wuif je het weg? Daarmee leer je je kind dat je geen complimenten mag ontvangen en niet positief over jezelf mag praten.

We brengen onze kinderen vooral bij wat we ze willen leren door zélf voor te gaan in het leven en door te delen hoe jij het leven (be)leeft. 

Iets waarvan ik graag wil dat mijn kinderen weten hoe waardevol het is is meditatie. 

Ik noem het thuis eigenlijk zelden zo, ik ga gewoon even zitten. Het is doodnormaal voor ze. Even alleen. Lekker op bed of waar ik dan ook maar even de rust kan vinden. Ze zien dat. En soms komen ze even kijken. Da’s ok. Ik leg uit wat ik doe. Dat ik even rustig ga zitten en ga toveren met mijn aandacht. Dat ik m’n aandacht alleen maar richt op mijn adem en geen aandacht meer schenk aan al die andere gedachten. Soms lijkt het alsof het niet direct hun interesse wekt. Maar je plant een zaadje. Een tijdje terug kwam Dex lastig in slaap. Hij zei dat het kwam doordat hij zo veel aan dingen moest denken. “Oh dat heb ik ook wel eens gehad” zei ik “daarom ga ik vaak even zitten nu heb ik dat bijna nooit meer”. Ik zag ‘m denken en toen vroeg die: “Mama, wil je dan even samen met me zitten?” Dus dat deden we. Ik koos een leuke slaapmeditatie voor kinderen uit op Spotify en hij merkte direct dat door z’n aandacht ergens anders op te richten de drukte uit zijn hoofd verdween. Daarna is ‘ie heerlijk in slaap gevallen. Misschien klinkt ’t als een irritant succes verhaal, maar het is oprecht eerlijk waar en het gebeurt sindsdien regelmatig. Het is ook totaal niet verwonderlijk dat dit gebeurde. Doordat ik dagelijks even ga zitten zien mijn kinderen dat er een optie is om je terug te trekken en dat het ok is om dat te doen. Ik leerde dat pas toen ik mezelf eerst zo’n beetje drie keer over de kop had gewerkt. En jij? Ga je maar door en door tot je erbij neervalt? Of doe je het anders? Want een kind doet wat je doet, niet wat je zegt. 

Wil je ook mediteren met je kinderen? Kijk eens op Spotify en de boeken van Marneta Viegas zijn erg leuk.

Het zijn sprookjesmeditaties waardoor kinderen leren focussen en ontspannen.